“Ik zeg wel eens tegen Joyce, mijn leidinggevende, meid ik ben zo blij met jou!”

Ik zeg wel eens tegen Joyce, mijn leidinggevende, meid ik ben zo blij met jou!

Hoi Dianne, wie ben je en hoe ben je bij de verpleeghuizen van Alrijne terecht gekomen?
Ik ben Dianne en ik woon samen met mijn dochter in Boskoop. Het is een leuk dorp waar ik zeer actief ben en ook aan vrijwilligerswerk doe. Ik ben mede-eigenaar van de Kringloopwinkel in dat dorp. Daarnaast werk ik 32 uur per week als Helpende bij Verpleeghuis Oudshoorn in Alphen bij de woning de Steenstraat. Mijn dochter werkt ook in de zorg. Zij werkt als persoonlijk begeleider, dus net een andere tak van sport. Ik ben in mijn vrije tijd vooral graag buiten. Ik heb twee honden en ik houd van natuur, dus ik wandel veel. Ik zwem elke week en lees heel graag.

Waarom ben je overgestapt van gehandicaptenzorg naar de sociale geriatrie?
Ik was toe aan een nieuwe omgeving: nieuwe collega’s en een nieuw type bewoner. Op een gegeven moment merkte ik dat ik naar mijn zin ook te weinig uren in de gehandicaptenzorg kon maken. Dus toen ben ik rond gaan kijken. In juli van dit jaar ben ik overgestapt en ik heb er zeker geen spijt van.

Je werkt nu op de afdeling ‘sociale geriatrie’, bij ons ook wel ‘Steenstraat 2’ genoemd. Kun je daar wat meer over vertellen?
Het is een kleinschalig woonproject waar het allemaal draait om dat de bewoners zich ‘thuis voelen’. Je vindt er een mix van allerlei bewoners: van jong tot oud. Er kunnen bijvoorbeeld bewoners zijn die een herseninfarct (CVA) gehad hebben, maar ook mensen met zware longaandoeningen, Parkinson, noem maar op. Het zijn bewoners die wilsbekwaam zijn. Ze kunnen zichzelf ‘kwijt’ zijn, hebben misschien bepaalde angsten. Ik zeg vaak over de sociale geriatrie: ‘de bewoners wonen niet op mijn werk, maar ik werk op hun woning’. Je moet op deze afdeling echt het vertrouwen winnen van bewoners. Je zult merken dat ze jou dan ook accepteren en het fijn vinden als je er bent.

Kun je een voorbeeld noemen?
Ik heb een bijvoorbeeld een meneer op de groep gehad die soms wat grove dingen zei of aan het schelden was. Maar als ik hem aandacht gaf en vroeg waarom hij zo boos was, merkte ik dat hij rustiger werd en het schelden stopte. Je moet in deze baan echt mensen leren ‘lezen’. Dat is sociale geriatrie: aanvoelen waar de bewoners behoefte aan hebben. Als jij het geduld kan opbrengen om drie keer terug te komen naar een bewoner zonder bezwaar dan waarderen ze dit enorm.

Hoe wordt bepaald of iemand bij jullie terecht komt?
Alle mensen die wilsbekwaam zijn, maar toch zorg nodig hebben. Mensen kunnen hier allemaal prima aangeven wat ze willen. De een zit in een rolstoel, de ander zit in een trippel stoel: een rolstoel waarmee je je zelfstandig kan voortbewegen. Of lopen nog zelfstandig of met behulp van een rollator

Wat maakt het werk op de sociale geriatrie zo leuk?
Het is ontzettend divers: iedere bewoner heeft een compleet eigen programma. Doordat de mensen zelf nog wilsbekwaam zijn, heb je vaak ook ontzettend diepe en waardevolle gesprekken. Ik vind het mooi om te leren hoe het leven van zo iemand in elkaar zit. Je leert elkaar echt kennen. Er is veel begrip over en weer. Je kunt je opstellen als ‘zuster’, maar ik vind het leuk me vooral als ‘Dianne’ op te stellen.

Menselijk contact maakt het heel mooi. De tevredenheid als mensen de zorg krijgen die ze graag willen. Die kleine menselijke aspecten. Als iemand op een stoel bij de televisie gaat zitten, dan vraag ik hem: wil je niet lekker met je voeten omhoog? Ik probeer me te verplaatsen in de bewoners en vraag ze wat zij fijn vinden. Dat stapje extra doen, maakt voor mij mijn werk mooi en waardevol.

Welke aspecten zijn minder leuk aan het werk op de sociale geriatrie?
Soms is er door onbegrip vanuit bewoners best wat negativiteit die heel soms kan overslaan in agressie. Door bij mensen hun vertrouwen te winnen, krijg je minder snel dat mensen beledigend doen. Dat doen ze vaak puur uit frustratie. Mensen die echt van karakter zijn veranderd door hun aandoening, kunnen bijvoorbeeld verbaal agressief worden. ‘Dan donder je maar op.’ Hoor ik dan weleens. Dat is niet altijd leuk natuurlijk. Het is wel iets wat je kunt accepteren. Je kunt dat gedrag soms echt samen met iemand omdraaien en als dat lukt is dat fantastisch natuurlijk. Het is niet: je draait je programma en dan ben ik om 15:00 uur klaar. Deze doelgroep moet wel bij je passen.

Hoe ziet je werkdag als Helpende Sociale Geriatrie eruit?
Als Helpende werk je vaak van 5 tot 10 ’s avonds of ’s morgens van 8 tot 14 uur. Ik begin zelf vaak om 7 uur in de ochtend dus dit is ook mogelijk.

Wij hebben drie woningen op de Steenstraat. Op Steenstraat 1 en 3 zijn de bewoners vaak wat eerder wakker. Als ik ’s morgens om 7 uur begin, dan doen we een dagstart met collega’s. We checken dan o.a. de bezetting: of er genoeg Verzorgenden aanwezig zijn om alle medicatie te geven.

Ik begin met rapportages lezen. Ik draai de daglijst uit met alle aandachtspunten van die dag. We hebben een aantal bewoners dat graag wil uitslapen, die gaan we dan wat later wassen. Vaak komt er een zorghulp langs die helpt met de ontbijtjes. Onze zorg is in elk kamertje anders. De ene bewoner heeft een tillift, de ander staat op eigen kracht op.

Tot een uur of 11 ben ik bezig met zorg verlenen en ontbijtjes maken en uitdelen. Dan gaan de meeste bewoners rond 10,30 uur koffiedrinken. Hierna wordt de lunch geserveerd en sommige bewoners eten zelfstandig wat.

In de middag is er een kort moment van wat meer rust op de afdeling. We schrijven dan bijvoorbeeld de rapportages, doen de bestellingen van de dag. Soms doen we dit zelf, maar soms ook de zorghulp. We koken zelf in de woning. De ene dag is wat rustiger en de andere dag superdruk, dus het verschilt enorm. Geen dag is hetzelfde!

Zijn er nog bijzonderheden qua dienstroosters?
Het ligt er aan hoeveel uren je gaat werken. Er zitten soms weekenddiensten in. Je hebt vaak de mogelijkheid om een ‘wensdag’ aan te vragen. Dit is een dag waarop je liever niet ingepland zou willen worden.

Hoe ziet het team eruit?
We zijn in de zomer met een fris nieuw team gestart. Met deze mensen zijn we bezig het team verder op te bouwen. We hebben 3 Verzorgenden IG (VIG), 1 Verpleegkundige, 2 Helpenden, een Verzorgende B, 4 Zorghulpen die samen verantwoordelijk zijn voor deze woning met 8 bewoners.

Zijn er projecten waar jij enthousiast van wordt?
Omdat wij een nieuw team zijn proberen we de woning steeds huiselijker te maken. We hebben daar veel zeggenschap in. Als wij de muur willen verven en de woning leuker willen maken dan hebben we dus zeker een eigen inbreng qua aankleding van de woning en dat vind ik leuk om te doen.

Wat zijn belangrijke kwaliteiten die je moet hebben voor dit werk?
Je moet wel een zorghart hebben. Je moet van mensen kunnen houden. Je moet daarnaast ook geduldig kunnen zijn. Begrip kunnen voelen voor de bewoners. Een luisterend oor bieden. Je moet kunnen steunen en ondersteunen. En je moet in je zelf kunnen kijken: ‘wat zou ik graag willen als ik hier had gewoond?’. Elke dag open minded in nieuwe situaties terechtkomen met bewoners. Je moet het leuk en interessant vinden om de reden achter bepaald gedrag te vinden. Een ‘Nee!’ is vaak een uiting van onzekerheid of frustratie, daar moet je achter willen komen. Mensen willen zich begrepen voelen.

Waarom zou een iemand voor Alrijne moeten kiezen?
Het is een grote, gevarieerde werkplek met veel mogelijkheden. Het is er rustig, schoon en goed georganiseerd. Ik heb het geluk dat de teamleiders heel laagdrempelig zijn. Ik voel me door hen ontzettend gewaardeerd. Zeker wekelijks en bijna dagelijks wordt door hen aan mij gevraagd: ‘redden jullie het vandaag?’ of ‘waar loop je tegen aan?’ of ‘hebben jullie nog ideeën hoe we het anders kunnen doen?’ Ik zeg weleens tegen Joyce, mijn leidinggevende: ‘meid! ik ben zo blij met jou?’ Ik voel me echt gewaardeerd door haar.

Wil je meer weten en video’s bekijken over het werken als Helpende of Verzorgende IG bij de verpleeghuizen van Alrijne? Klik dan hier